Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)
Ως εκπαιδευτικός, έχω δει αμέτρητους μαθητές να περνούν από τα θρανία μου. Κάποιοι εύκολοι, άλλοι δύσκολοι, κάποιοι χαρούμενοι, άλλοι θλιμμένοι. Κάθε μαθητής είναι ξεχωριστός, με τις δικές του δυνάμεις και αδυναμίες, με τα δικά του όνειρα και φιλοδοξίες.
Ανάμεσα σε αυτούς, θυμάμαι έντονα τον Νίκο. Ο Νίκος ήρθε στο γραφείο μου δειλά, με κατεβασμένο το κεφάλι. Ήταν ένας μαθητής που πάλευε με την ορθογραφία, η οποία του δημιουργούσε τεράστια δυσκολία στο σχολείο. Η αυτοπεποίθησή του είχε τσακιστεί, νιώθοντας ότι ποτέ δεν θα τα κατάφερνε.
Από την πρώτη στιγμή, είδα στον Νίκο κάτι ξεχωριστό. Είδα την επιθυμία του να μάθει, την υπομονή του να προσπαθεί ξανά και ξανά, ακόμα και όταν τα λάθη έμοιαζαν ατελείωτα. Ήταν αποφασισμένος να νικήσει τον φόβο του και να βελτιωθεί.
Ξεκινήσαμε λοιπόν μαζί ένα ταξίδι, γεμάτο προκλήσεις, αλλά και μικρές νίκες. Δουλέψαμε μεθοδικά, με ασκήσεις, παιχνίδια, και συζητήσεις, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τα αίτια των δυσκολιών του. Ο Νίκος, με την αστείρευτη θέλησή του, με έκανε να πιστεύω ολοένα και πιο πολύ στις δυνατότητές του.
Σιγά σιγά, η πρόοδος άρχισε να φαίνεται. Τα λάθη λιγόστευαν, η αυτοπεποίθηση άνθιζε. Ο Νίκος, από δειλός μαθητής, μεταμορφώθηκε σε ένα χαμογελαστό παιδί, γεμάτο όρεξη για μάθηση. Η ορθογραφία, από εφιάλτης, έγινε πρόκληση, και τελικά, νίκη.
Η ιστορία του Νίκου με δίδαξε πολλά. Μου θύμισε τη σημασία της επιμονής, της υπομονής, και της πίστης στις δυνατότητες κάθε παιδιού. Μου έδειξε ότι η θέληση, όταν συνδυάζεται με την σωστή καθοδήγηση, μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
Σήμερα, ο Νίκος είναι ένας μαθητής με αυτοπεποίθηση, έτοιμος να κατακτήσει τα όνειρά του. Η ορθογραφία πλέον δεν τον φοβίζει, αντίθετα, τον οπλίζει με δύναμη και αισιοδοξία.
Η ιστορία του Νίκου είναι μια ιστορία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μου. Είναι μια ιστορία για την δύναμη της θέλησης, για την αξία της προσπάθειας, και για την ομορφιά της νίκης ενάντια στις δυσκολίες.
