Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)
Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια.
Καθώς παρακολουθώ τον κόσμο γύρω μου να μεταμορφώνεται με ρυθμούς που κάποτε φάνταζαν επιστημονική φαντασία, μια σκέψη έρχεται συχνά στο μυαλό μου: μαζί με τις τεχνολογίες, τις κοινωνίες και τις αντιλήψεις, αλλάζουμε και εμείς, οι δάσκαλοι;
Θυμάμαι τον εαυτό μου στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου. Ο μαυροπίνακας και η κιμωλία ήταν οι βασικοί μου σύμμαχοι. Οι πληροφορίες ήταν πιο δύσκολο να βρεθούν και ο ρόλος μας, σε μεγάλο βαθμό, ήταν αυτός του μεταδότη γνώσεων. Σήμερα, τα παιδιά έρχονται στην τάξη με έναν κόσμο πληροφοριών στην παλάμη τους. Η τεχνολογία είναι πανταχού παρούσα και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέες γενιές είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που γνωρίσαμε εμείς.
Και κάπου εδώ έρχεται το ερώτημα του τίτλου. Μένουμε άραγε στάσιμοι, προσκολλημένοι σε μεθόδους του παρελθόντος, ή εξελισσόμαστε μαζί με τον κόσμο; Η απάντηση, πιστεύω, δεν είναι μονοδιάστατη.
Βλέπω συναδέλφους να αγκαλιάζουν την τεχνολογία, να πειραματίζονται με νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, να προσπαθούν να κατανοήσουν τις ανάγκες των σημερινών μαθητών που συχνά είναι πιο ευαισθητοποιημένοι, πιο ενημερωμένοι αλλά και πιο ευάλωτοι. Βλέπω την αγωνία τους να προετοιμάσουν τα παιδιά για έναν κόσμο που ακόμη δεν γνωρίζουμε.
Ωστόσο, δεν μπορώ να αγνοήσω και τις δυσκολίες. Η ταχύτητα των αλλαγών είναι καταιγιστική. Οι απαιτήσεις αυξάνονται, η γραφειοκρατία πνίγει τον χρόνο που θα θέλαμε να αφιερώσουμε στην ουσιαστική διδασκαλία και η επιμόρφωση συχνά δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες. Υπάρχει μια αίσθηση ότι τρέχουμε διαρκώς πίσω από τις εξελίξεις.
Πιστεύω βαθιά ότι ο ρόλος του δασκάλου παραμένει καθοριστικός, ίσως μάλιστα γίνεται ακόμη πιο σημαντικός σε έναν κόσμο γεμάτο ερεθίσματα και πληροφορίες. Δεν είμαστε πια απλοί μεταδότες γνώσεων, αλλά καθοδηγητές, μέντορες, εμπνευστές. Πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν κριτική σκέψη, να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα, να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση και να γίνουν ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες.
Για να το πετύχουμε αυτό, όμως, πρέπει και εμείς να αλλάξουμε. Να είμαστε ανοιχτοί στην καινοτομία, να μην φοβόμαστε να πειραματιστούμε, να μαθαίνουμε διαρκώς και να συνεργαζόμαστε. Χρειαζόμαστε την υποστήριξη της πολιτείας, της κοινωνίας, αλλά και την δική μας εσωτερική κινητοποίηση.
Ο κόσμος αλλάζει, είναι γεγονός. Και εμείς, οι δάσκαλοι, έχουμε την ευθύνη να αλλάξουμε μαζί του. Όχι απλώς για να επιβιώσουμε επαγγελματικά, αλλά για να μπορέσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα εφόδια που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν σε αυτόν τον νέο, συναρπαστικό και γεμάτο προκλήσεις κόσμο. Η ερώτηση του τίτλου δεν είναι ρητορική. Είναι μια διαρκής πρόκληση και μια υπόσχεση για εξέλιξη. Και εμείς, οι δάσκαλοι, οφείλουμε να ανταποκριθούμε.
