Αυτό το Πάσχα φροντίστε να σας μείνει αξέχαστο

  Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Αυτές τις μέρες, η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη με μια ιδιαίτερη προσμονή. Η άνοιξη έχει κάνει για τα καλά την εμφάνισή της, τα λουλούδια ανθίζουν και ο ήλιος ζεσταίνει απαλά την ψυχή μας. Όμως, πάνω από όλα, στον αέρα πλανιέται η μυρωδιά του Πάσχα, μιας γιορτής βαθιά ριζωμένης στην καρδιά της ελληνικής παράδοσης.

Για εμάς, το Πάσχα δεν είναι απλώς μια αργία. Είναι μια περίοδος γεμάτη ήθη και έθιμα που περνούν από γενιά σε γενιά, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν. Από το βάψιμο των αυγών και το ψήσιμο των τσουρεκιών, μέχρι τις συγκινητικές λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας, κάθε στιγμή είναι γεμάτη συμβολισμούς και έντονα συναισθήματα.

Και φτάνει η στιγμή της Ανάστασης, το κορυφαίο γεγονός που σηματοδοτεί τη νίκη της ζωής επί του θανάτου. Η χαρά που πλημμυρίζει τις καρδιές μας καθώς ακούγεται το "Χριστός Ανέστη" είναι απερίγραπτη. Είναι μια στιγμή που ενώνει τους ανθρώπους, διαλύει τις αποστάσεις και φέρνει στην επιφάνεια το πανανθρώπινο μήνυμα της ελπίδας και της αναγέννησης.

Ακολουθεί το πασχαλινό τραπέζι, με το παραδοσιακό αρνί να σιγοψήνεται στη σούβλα, σκορπίζοντας αρώματα που μας θυμίζουν παιδικές αναμνήσεις και οικογενειακές συγκεντρώσεις. Όμως, πέρα από το γιορτινό φαγοπότι, ας μην ξεχνάμε τη βαθιά πνευματική σημασία αυτών των ημερών. Ας θυμηθούμε την ταπεινότητα του Επιταφίου και την θυσία που οδήγησε στην Ανάσταση.

Αυτό το Πάσχα, λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να βιώσουμε την κάθε στιγμή με όλη μας την ψυχή. Ας αφήσουμε στην άκρη τις έγνοιες και τις σκοτούρες της καθημερινότητας και ας επικεντρωθούμε στην ουσία της γιορτής: την αγάπη, την αλληλεγγύη και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Εύχομαι ολόψυχα αυτό το Πάσχα να σας χαρίσει στιγμές χαράς, ηρεμίας και οικογενειακής θαλπωρής. Η Ανάσταση του Κυρίου να φωτίσει τις καρδιές σας και να γεμίσει τη ζωή σας με ευλογία. Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση!

Κάθε παιδί στο σχολείο κρύβει και μια δική του προσωπική ιστορία

  Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Μπαίνεις στην αυλή του σχολείου κάθε πρωί και βλέπεις ένα μωσαϊκό από παιδικές φωνές, τρεξίματα και γέλια. Μια θάλασσα από μικρά πρόσωπα, καθένα με τη δική του ξεχωριστή εμφάνιση, το δικό του μοναδικό στυλ. Μπορείς εύκολα να τα κατηγοριοποιήσεις: ο ζωηρός, ο ήσυχος, ο καλλιτεχνικός, ο αθλητικός. Όμως, πίσω από κάθε παιδί, πίσω από κάθε χαμόγελο ή μουρμούρισμα, κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος, μια προσωπική ιστορία που σπάνια έχουμε την ευκαιρία ή την περιέργεια να ανακαλύψουμε.

Σκεφτείτε το κορίτσι που κάθεται στην τελευταία σειρά και φαίνεται πάντα απορροφημένο στις σκέψεις του. Ίσως στο σπίτι να φροντίζει τον μικρότερο αδερφό της, ενώ οι γονείς της δουλεύουν σκληρά. Ή μπορεί να ονειρεύεται να γίνει μια διάσημη χορεύτρια και κάθε ελεύθερη στιγμή να την περνάει εξασκώντας τις φιγούρες της.

Φανταστείτε το αγόρι που κάνει συνέχεια αταξίες στην τάξη και δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί. Μπορεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες στην ανάγνωση και να νιώθει απογοήτευση, προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία του πίσω από την άτακτη συμπεριφορά. Ή ίσως να έχει μόλις μετακομίσει σε μια νέα πόλη και να δυσκολεύεται να κάνει φίλους, νιώθοντας μοναξιά και ανασφάλεια.

Κάθε παιδί κουβαλάει μαζί του τις δικές του χαρές, τις δικές του λύπες, τις δικές του ανησυχίες και τα δικά του όνειρα. Μπορεί να προέρχεται από ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και υποστήριξη, ή να παλεύει με δυσκολίες που εμείς δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Μπορεί να έχει μόλις χάσει τον αγαπημένο του παππού, ή να περιμένει με ανυπομονησία τις καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό.

Ως ενήλικες, ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, έχουμε την ευθύνη να κοιτάξουμε πέρα από την επιφάνεια. Να προσπαθήσουμε να δούμε τον άνθρωπο πίσω από τον μαθητή. Να δείξουμε ενδιαφέρον, να ακούσουμε με προσοχή, να προσφέρουμε κατανόηση και υποστήριξη. Γιατί κάθε παιδί, όσο μικρό κι αν είναι, έχει μια δική του, μοναδική ιστορία που αξίζει να ακουστεί και να σεβαστεί. Και ίσως, αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να την ανακαλύψουμε, να μάθουμε κάτι πολύτιμο για τον κόσμο και για τον εαυτό μας.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ, ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ;

 Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Καθώς παρακολουθώ τον κόσμο γύρω μου να μεταμορφώνεται με ρυθμούς που κάποτε φάνταζαν επιστημονική φαντασία, μια σκέψη έρχεται συχνά στο μυαλό μου: μαζί με τις τεχνολογίες, τις κοινωνίες και τις αντιλήψεις, αλλάζουμε και εμείς, οι δάσκαλοι;

Θυμάμαι τον εαυτό μου στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου. Ο μαυροπίνακας και η κιμωλία ήταν οι βασικοί μου σύμμαχοι. Οι πληροφορίες ήταν πιο δύσκολο να βρεθούν και ο ρόλος μας, σε μεγάλο βαθμό, ήταν αυτός του μεταδότη γνώσεων. Σήμερα, τα παιδιά έρχονται στην τάξη με έναν κόσμο πληροφοριών στην παλάμη τους. Η τεχνολογία είναι πανταχού παρούσα και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέες γενιές είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που γνωρίσαμε εμείς.

Και κάπου εδώ έρχεται το ερώτημα του τίτλου. Μένουμε άραγε στάσιμοι, προσκολλημένοι σε μεθόδους του παρελθόντος, ή εξελισσόμαστε μαζί με τον κόσμο; Η απάντηση, πιστεύω, δεν είναι μονοδιάστατη.

Βλέπω συναδέλφους να αγκαλιάζουν την τεχνολογία, να πειραματίζονται με νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, να προσπαθούν να κατανοήσουν τις ανάγκες των σημερινών μαθητών που συχνά είναι πιο ευαισθητοποιημένοι, πιο ενημερωμένοι αλλά και πιο ευάλωτοι. Βλέπω την αγωνία τους να προετοιμάσουν τα παιδιά για έναν κόσμο που ακόμη δεν γνωρίζουμε.

Ωστόσο, δεν μπορώ να αγνοήσω και τις δυσκολίες. Η ταχύτητα των αλλαγών είναι καταιγιστική. Οι απαιτήσεις αυξάνονται, η γραφειοκρατία πνίγει τον χρόνο που θα θέλαμε να αφιερώσουμε στην ουσιαστική διδασκαλία και η επιμόρφωση συχνά δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες. Υπάρχει μια αίσθηση ότι τρέχουμε διαρκώς πίσω από τις εξελίξεις.

Πιστεύω βαθιά ότι ο ρόλος του δασκάλου παραμένει καθοριστικός, ίσως μάλιστα γίνεται ακόμη πιο σημαντικός σε έναν κόσμο γεμάτο ερεθίσματα και πληροφορίες. Δεν είμαστε πια απλοί μεταδότες γνώσεων, αλλά καθοδηγητές, μέντορες, εμπνευστές. Πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν κριτική σκέψη, να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα, να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση και να γίνουν ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες.

Για να το πετύχουμε αυτό, όμως, πρέπει και εμείς να αλλάξουμε. Να είμαστε ανοιχτοί στην καινοτομία, να μην φοβόμαστε να πειραματιστούμε, να μαθαίνουμε διαρκώς και να συνεργαζόμαστε. Χρειαζόμαστε την υποστήριξη της πολιτείας, της κοινωνίας, αλλά και την δική μας εσωτερική κινητοποίηση.

Ο κόσμος αλλάζει, είναι γεγονός. Και εμείς, οι δάσκαλοι, έχουμε την ευθύνη να αλλάξουμε μαζί του. Όχι απλώς για να επιβιώσουμε επαγγελματικά, αλλά για να μπορέσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα εφόδια που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν σε αυτόν τον νέο, συναρπαστικό και γεμάτο προκλήσεις κόσμο. Η ερώτηση του τίτλου δεν είναι ρητορική. Είναι μια διαρκής πρόκληση και μια υπόσχεση για εξέλιξη. Και εμείς, οι δάσκαλοι, οφείλουμε να ανταποκριθούμε.

Οι Δασμοί ως Οικονομικό Εργαλείο: Μια Ιστορία Αποτυχημένων Υποσχέσεων

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας ή έντονου διεθνούς ανταγωνισμού, η ιδέα της επιβολής δασμών επανέρχεται συχνά στο προσκήνιο ως μια φαινομενικά απλή λύση για την προστασία της εγχώριας παραγωγής και των θέσεων εργασίας.

Πολιτικά ελκυστικοί, οι δασμοί υπόσχονται την ενίσχυση της εθνικής οικονομίας έναντι των ξένων ανταγωνιστών. Ωστόσο, μια προσεκτικότερη ματιά στην οικονομική ιστορία και θεωρία αποκαλύπτει μια διαφορετική εικόνα: οι δασμοί, ως εργαλείο οικονομικής πολιτικής, σπάνια αποδίδουν τα προσδοκώμενα οφέλη και συχνά προκαλούν περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι λύνουν.

1. Η Μετακύλιση του Κόστους στον Καταναλωτή:

Η πιο άμεση συνέπεια ενός δασμού είναι η αύξηση της τιμής του εισαγόμενου προϊόντος. Αυτή η αύξηση σπάνια απορροφάται πλήρως από τον ξένο παραγωγό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το κόστος μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή ή στις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν το εισαγόμενο αγαθό ως πρώτη ύλη. Το αποτέλεσμα είναι υψηλότερες τιμές για τους πολίτες, μειωμένη αγοραστική δύναμη και πληθωριστικές πιέσεις, υπονομεύοντας το επίπεδο διαβίωσης αντί να το προστατεύουν.

2. Ο Κύκλος των Αντιποίνων:

Η επιβολή δασμών σπάνια μένει αναπάντητη. Οι εμπορικοί εταίροι που πλήττονται σχεδόν πάντα απαντούν με αντίποινα, επιβάλλοντας δικούς τους δασμούς σε προϊόντα της χώρας που ξεκίνησε την πολιτική προστατευτισμού. Αυτό πλήττει καίρια τους εξαγωγικούς κλάδους, οι οποίοι χάνουν ανταγωνιστικότητα και πρόσβαση σε ξένες αγορές. Έτσι, ενώ ένας κλάδος μπορεί προσωρινά να "προστατεύεται", πολλοί άλλοι υφίστανται σημαντικές ζημιές, οδηγώντας συχνά σε αρνητικό συνολικό ισοζύγιο για την οικονομία. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα εμπορικών πολέμων που κλιμακώθηκαν μέσω αντιποίνων, με χαρακτηριστικότερο ίσως τον νόμο Smoot-Hawley στις ΗΠΑ το 1930, ο οποίος θεωρείται ότι βάθυνε την Παγκόσμια Ύφεση.

3. Μειωμένη Ανταγωνιστικότητα και Καινοτομία:

Όταν οι εγχώριες βιομηχανίες προστατεύονται τεχνητά από τον ξένο ανταγωνισμό μέσω των δασμών, μειώνεται το κίνητρο για βελτίωση της αποδοτικότητας, μείωση του κόστους και επένδυση στην καινοτομία. Η έλλειψη ανταγωνιστικής πίεσης μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα, με τις προστατευόμενες επιχειρήσεις να υστερούν μακροπρόθεσμα σε σχέση με τους διεθνείς ανταγωνιστές τους. Αυτό όχι μόνο βλάπτει την ανταγωνιστικότητα της χώρας συνολικά, αλλά μπορεί να οδηγήσει και σε προϊόντα χαμηλότερης ποιότητας ή υψηλότερου κόστους για τους καταναλωτές σε βάθος χρόνου.

4. Διαταραχή των Εφοδιαστικών Αλυσίδων και Αρνητικό Ισοζύγιο Απασχόλησης:

Στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη οικονομία, οι εφοδιαστικές αλυσίδες είναι πολύπλοκες και διασυνοριακές. Οι δασμοί σε εισαγόμενα ενδιάμεσα αγαθά αυξάνουν το κόστος παραγωγής για εγχώριες επιχειρήσεις που εξαρτώνται από αυτά, καθιστώντας τες λιγότερο ανταγωνιστικές. Επιπλέον, η υπόσχεση για δημιουργία θέσεων εργασίας στους προστατευόμενους κλάδους συχνά εξανεμίζεται από τις απώλειες θέσεων εργασίας στους εξαγωγικούς κλάδους (λόγω αντιποίνων) και στις βιομηχανίες που χρησιμοποιούν τα ακριβότερα, πλέον, εισαγόμενα αγαθά. Μελέτες συχνά δείχνουν ότι το καθαρό αποτέλεσμα των δασμών στην απασχόληση είναι είτε αρνητικό είτε αμελητέο.

Παρά τη δελεαστική τους απλότητα ως πολιτική λύση, οι δασμοί αποτελούν ένα αμβλύ και συχνά αυτοκαταστροφικό οικονομικό εργαλείο. Η ιστορική εμπειρία και η οικονομική ανάλυση συγκλίνουν στο ότι σπάνια επιτυγχάνουν βιώσιμη οικονομική ευημερία. Αντίθετα, τείνουν να αυξάνουν το κόστος ζωής, να προκαλούν εμπορικές διαμάχες, να καταπνίγουν την καινοτομία και να βλάπτουν περισσότερους κλάδους από όσους υποτίθεται ότι προστατεύουν. Η αναζήτηση λύσεων για την ενίσχυση της εγχώριας οικονομίας θα πρέπει να εστιάζει σε πολιτικές που προάγουν την ανταγωνιστικότητα, την καινοτομία και την προσαρμοστικότητα, αντί να υψώνουν τείχη που μακροπρόθεσμα αποδεικνύονται επιζήμια για όλους.

Κάθε χρόνο στα σχολεία η κατάσταση χειροτερεύει όσον αφορά τα όρια των παιδιών

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Μια ανησυχητική διαπίστωση που ακούγεται όλο και πιο συχνά από εκπαιδευτικούς, γονείς, ακόμα και από τους ίδιους τους μαθητές, είναι η φθίνουσα τάση σεβασμού των ορίων στα σχολεία. Φαίνεται πως κάθε νέα σχολική χρονιά φέρνει μαζί της μια αίσθηση ότι τα παιδιά δυσκολεύονται περισσότερο να κατανοήσουν και να τηρήσουν τους κανόνες, να σεβαστούν την εξουσία των δασκάλων και να επιδείξουν ενσυναίσθηση προς τους συμμαθητές τους.

Πολλά είναι τα πιθανά αίτια αυτής της φαινομενικής επιδείνωσης. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών και εικόνων μπορεί να διαβρώσει την ικανότητα των παιδιών να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, το αποδεκτό από το μη αποδεκτό. Η έλλειψη άμεσης, προσωπικής επαφής και η υπερβολική εξάρτηση από ψηφιακές πλατφόρμες μπορεί να οδηγήσει σε αμβλυμένες κοινωνικές δεξιότητες και μειωμένη ικανότητα κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων.

Επιπλέον, οι σύγχρονες κοινωνικές δομές και οι πιέσεις που ασκούνται στις οικογένειες μπορεί να συμβάλλουν σε αυτό το φαινόμενο. Γονείς που εργάζονται πολλές ώρες, λιγότερος χρόνος για ποιοτική επικοινωνία με τα παιδιά τους και μια γενικότερη τάση για πιο «επιτρεπτική» ανατροφή, χωρίς σαφή όρια και συνέπειες, μπορεί να οδηγήσει σε παιδιά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στους κανόνες του σχολείου.

Οι επιπτώσεις αυτής της κατάστασης είναι πολλαπλές και ανησυχητικές. Από την απλή ανυπακοή και τις διακοπές στην τάξη, μέχρι πιο σοβαρά περιστατικά όπως ο εκφοβισμός και η έλλειψη σεβασμού προς τους δασκάλους, η απουσία σαφών ορίων δημιουργεί ένα χαοτικό και μη παραγωγικό περιβάλλον μάθησης για όλους. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αντιμετωπίσουν όλο και πιο απαιτητικές συμπεριφορές, ενώ οι μαθητές που επιθυμούν να μάθουν εμποδίζονται από την αταξία και την έλλειψη σεβασμού.

Δεν υπάρχει μια εύκολη λύση σε αυτό το σύνθετο πρόβλημα. Απαιτείται μια συντονισμένη προσπάθεια από όλους τους εμπλεκόμενους: οικογένεια, σχολείο και κοινωνία. Οι γονείς θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους ως προς την θέσπιση σαφών ορίων και την επιβολή συνεπειών, ενώ το σχολείο θα πρέπει να ενισχύσει τα προγράμματα κοινωνικής και συναισθηματικής μάθησης, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και του αλληλοσεβασμού.

Ίσως είναι καιρός να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να αναγνωρίσουμε ότι η δημιουργία ενός υγιούς και ασφαλούς σχολικού περιβάλλοντος, όπου τα παιδιά μπορούν να ευδοκιμήσουν ακαδημαϊκά και κοινωνικά, περνάει απαραίτητα μέσα από την καλλιέργεια του σεβασμού των ορίων. Αν δεν δράσουμε άμεσα, η διαπίστωση ότι «κάθε χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει» θα συνεχίσει να αντηχεί, υπονομεύοντας το μέλλον των παιδιών μας και της κοινωνίας μας.

Ο Δάσκαλος του 2075: Ένας Οδηγός Επιβίωσης στην Εποχή της Απόλυτης Μεταμόρφωσης

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, τι σημαίνει να είσαι δάσκαλος δημοτικού σε 50 χρόνια από τώρα; Φανταστείτε αίθουσες διδασκαλίας όπου η τεχνητή νοημοσύνη είναι ο βοηθός, η εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα το παράθυρο σε άπειρους κόσμους και η εξατομικευμένη μάθηση όχι απλώς μια ιδέα, αλλά μια καθημερινότητα. Ο δάσκαλος του 2075 δεν θα είναι απλώς ένας μεταδότης γνώσεων, αλλά ένας αρχιτέκτονας εμπειριών, ένας καθοδηγητής σε αχαρτογράφητα νερά.

Ποιες δεξιότητες λοιπόν θα χρειαστεί να διαθέτει αυτός ο πρωτοπόρος της εκπαίδευσης;

1. Άπταιστη Κυριαρχία της Τεχνολογίας (και πέρα από αυτήν): Δεν μιλάμε απλώς για τη χρήση ενός διαδραστικού πίνακα. Ο δάσκαλος του 2075 θα είναι εξοικειωμένος με προηγμένα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που θα αναλύουν τις ανάγκες κάθε μαθητή και θα προσαρμόζουν το μάθημα σε πραγματικό χρόνο. Θα πλοηγείται με άνεση σε περιβάλλοντα εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας, δημιουργώντας καθηλωτικές μαθησιακές εμπειρίες. Η κατανόηση των αλγορίθμων και η κριτική σκέψη για την αξιοπιστία των ψηφιακών πληροφοριών θα είναι απαραίτητες.

2. Συναισθηματική Νοημοσύνη σε Υπερθετικό Βαθμό: Μέσα σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία θα αναλαμβάνει όλο και περισσότερες εργασίες, η ανθρώπινη επαφή και η κατανόηση των συναισθημάτων θα γίνουν ακόμη πιο πολύτιμες. Ο δάσκαλος του 2075 θα είναι ένας άριστος ακροατής, ένας ενσυναισθητικός καθοδηγητής που θα βοηθά τους μαθητές να διαχειριστούν τις προκλήσεις μιας ραγδαία μεταβαλλόμενης κοινωνίας. Η ικανότητα αναγνώρισης και αντιμετώπισης προβλημάτων ψυχικής υγείας θα είναι κρίσιμη.

3. Ευελιξία και Διαρκής Μάθηση ως Τρόπος Ζωής: Η στατικότητα θα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός. Ο δάσκαλος του 2075 θα είναι ένας αιώνιος μαθητής, πρόθυμος να υιοθετήσει νέες παιδαγωγικές μεθόδους, να πειραματιστεί και να προσαρμοστεί στις συνεχείς εξελίξεις. Η ικανότητα να μαθαίνει γρήγορα και να ενσωματώνει νέες πληροφορίες θα είναι απαραίτητη για να παραμείνει σχετικός και αποτελεσματικός.

4. Καλλιέργεια της Κριτικής Σκέψης και της Επίλυσης Προβλημάτων: Σε έναν κόσμο πλημμυρισμένο από πληροφορίες, η ικανότητα να διακρίνει κανείς το έγκυρο από το ψευδές και να σκέφτεται κριτικά θα είναι πιο σημαντική από ποτέ. Ο δάσκαλος του 2075 θα είναι ένας facilitator που θα ενθαρρύνει τους μαθητές να θέτουν ερωτήματα, να αμφισβητούν και να βρίσκουν καινοτόμες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα.

5. Διαπολιτισμική Επάρκεια και Παγκόσμια Συνείδηση: Ο κόσμος θα είναι ακόμη πιο διασυνδεδεμένος. Ο δάσκαλος του 2075 θα πρέπει να είναι σε θέση να καλλιεργήσει στους μαθητές του την κατανόηση και τον σεβασμό για διαφορετικές κουλτούρες και οπτικές γωνίες. Η ικανότητα να επικοινωνεί και να συνεργάζεται αποτελεσματικά με ανθρώπους από διαφορετικά υπόβαθρα θα είναι ζωτικής σημασίας.

6. Εμπειρογνώμονας στην Εξατομικευμένη Μάθηση: Η εποχή της "μιας λύσης για όλους" θα έχει παρέλθει. Ο δάσκαλος του 2075 θα είναι ικανός να δημιουργεί εξατομικευμένα μαθησιακά μονοπάτια για κάθε μαθητή, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τον ρυθμό μάθησης του.

7. Συνεργάτης και Επικοινωνιολόγος (με Ανθρώπους και AI): Η αποτελεσματική επικοινωνία με τους μαθητές, τους γονείς, τους συναδέλφους και πιθανώς με βοηθούς τεχνητής νοημοσύνης θα είναι απαραίτητη. Η ικανότητα να χτίζει σχέσεις εμπιστοσύνης και να συνεργάζεται αρμονικά θα είναι κλειδί για την επιτυχία.

8. Ηθικός Φύλακας της Τεχνολογίας: Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη θα διεισδύει όλο και περισσότερο στην καθημερινότητα, ο δάσκαλος του 2075 θα έχει την ευθύνη να καθοδηγεί τους μαθητές στην ηθική χρήση της τεχνολογίας, στην προστασία της ιδιωτικότητας και στην αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης.

Ο δάσκαλος του 2075 δεν θα είναι απλώς ένας επαγγελματίας, αλλά ένας φάρος φωτός σε έναν κόσμο που αλλάζει ριζικά. Θα είναι ένας οδηγός, ένας μέντορας, ένας εμπνευστής που θα βοηθά τις επόμενες γενιές να αναπτύξουν τις δεξιότητες και την κριτική σκέψη που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν σε έναν άγνωστο αλλά συναρπαστικό μέλλον. Η πρόκληση είναι μεγάλη, αλλά και η ευκαιρία να διαμορφώσουμε τους πολίτες του αύριο είναι μοναδική.

Ξαναζωντανεύοντας το Παρελθόν: Στρατηγικές για Αποτελεσματική Διδασκαλία της Ιστορίας

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Η Ιστορία, συχνά παρεξηγημένη ως μια στείρα απομνημόνευση ημερομηνιών και ονομάτων, αποτελεί στην πραγματικότητα ένα ζωντανό εργαστήριο κατανόησης της ανθρώπινης πορείας, των κοινωνιών και των ιδεών που διαμόρφωσαν τον κόσμο μας. Η αποτελεσματική διδασκαλία της δεν στοχεύει απλώς στη μετάδοση γνώσεων, αλλά στην καλλιέργεια κριτικής σκέψης, ενσυναίσθησης και στη σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να μετατρέψουμε το μάθημα της Ιστορίας από μια βαρετή υποχρέωση σε μια συναρπαστική διαδικασία ανακάλυψης;

1. Πέρα από την Απομνημόνευση: Εστίαση στην Κατανόηση και την Ανάλυση

Η καρδιά της αποτελεσματικής διδασκαλίας βρίσκεται στην υπέρβαση της απλής παράθεσης γεγονότων. Αντί να ρωτάμε μόνο "Τι συνέβη;", πρέπει να ενθαρρύνουμε τους μαθητές να αναρωτηθούν "Γιατί συνέβη;", "Ποιες ήταν οι συνέπειες;", "Πώς επηρέασε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων;", "Ποιες εναλλακτικές υπήρχαν;". Η έμφαση πρέπει να δοθεί στην κατανόηση των αιτιών και των αποτελεσμάτων, στην αναγνώριση προτύπων και αλλαγών, και στην ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης.

2. Ενεργητική Μάθηση και Εμπλοκή των Μαθητών

Οι μαθητές μαθαίνουν καλύτερα όταν συμμετέχουν ενεργά. Αντί για παθητική ακρόαση, μπορούμε να εφαρμόσουμε:

Εργασία με Πρωτογενείς Πηγές: Η ανάλυση επιστολών, ημερολογίων, φωτογραφιών, χαρτών, αντικειμένων εποχής ή αποσπασμάτων από ομιλίες φέρνει τους μαθητές σε άμεση επαφή με το παρελθόν. Τους καλεί να ερμηνεύσουν, να συγκρίνουν και να εξάγουν συμπεράσματα, αναπτύσσοντας δεξιότητες ιστορικού ερευνητή.

Διεξαγωγή Συζητήσεων και Debates: Η οργάνωση συζητήσεων πάνω σε ιστορικά διλήμματα ή η ανάληψη ρόλων σε ιστορικά debates βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν διαφορετικές οπτικές γωνίες και να διατυπώσουν τεκμηριωμένα επιχειρήματα.

Project-Based Learning: Η ανάθεση ερευνητικών εργασιών (ατομικών ή ομαδικών) πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, που μπορεί να καταλήγουν σε παρουσιάσεις, εκθέσεις, ντοκιμαντέρ ή ακόμα και δραματοποιήσεις, προωθεί τη βαθύτερη ενασχόληση και την ανάπτυξη πολλαπλών δεξιοτήτων.

Χρήση Τεχνολογίας: Εικονικές περιηγήσεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, διαδραστικοί χάρτες, ψηφιακά αρχεία και εκπαιδευτικά παιχνίδια μπορούν να κάνουν το μάθημα πιο ελκυστικό και προσβάσιμο.

3. Η Σύνδεση του Παρελθόντος με το Παρόν

Η Ιστορία γίνεται ουσιαστική όταν οι μαθητές αντιλαμβάνονται τη συνάφειά της με τη δική τους ζωή και τον κόσμο γύρω τους. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να διευκολύνει αυτή τη σύνδεση:

Εξετάζοντας πώς ιστορικά γεγονότα (π.χ. πόλεμοι, επαναστάσεις, οικονομικές κρίσεις, πανδημίες) έχουν διαμορφώσει τις σημερινές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές συνθήκες.

Συγκρίνοντας και αντιπαραβάλλοντας καταστάσεις του παρελθόντος με σύγχρονα ζητήματα (π.χ. μετανάστευση, δικαιώματα, τεχνολογικές αλλαγές).

Αναδεικνύοντας τη συνέχεια και την αλλαγή στον χρόνο.

4. Καλλιέργεια Κριτικής Σκέψης και Πολυφωνίας

Η Ιστορία δεν είναι μια ενιαία, αδιαμφισβήτητη αφήγηση. Είναι σημαντικό οι μαθητές να μάθουν:

Να αξιολογούν την αξιοπιστία και την οπτική γωνία των πηγών (ποιος τις δημιούργησε; γιατί; με ποιο σκοπό;).

Να αναγνωρίζουν διαφορετικές ερμηνείες για τα ίδια γεγονότα.

Να κατανοούν ότι η "επίσημη" ιστορία μπορεί να παραλείπει ή να υποβαθμίζει τις φωνές συγκεκριμένων ομάδων.

Να διαμορφώνουν τις δικές τους τεκμηριωμένες απόψεις, αναγνωρίζοντας την πολυπλοκότητα των ιστορικών φαινομένων.

5. Ανάπτυξη Ενσυναίσθησης

Η προσπάθεια να κατανοήσουμε τα κίνητρα, τις πεποιθήσεις, τους φόβους και τις ελπίδες των ανθρώπων που έζησαν σε διαφορετικές εποχές και συνθήκες είναι κρίσιμη. Η ενσυναίσθηση μας βοηθά να αποφύγουμε τις απλουστευτικές κρίσεις και να αντιληφθούμε την ανθρώπινη διάσταση πίσω από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Η λογοτεχνία, οι μαρτυρίες και οι βιογραφίες μπορούν να συμβάλουν σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Ρόλος του Εκπαιδευτικού

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος του εκπαιδευτικού μετατοπίζεται από τον αυθεντία που μεταδίδει γνώση, στον καθοδηγητή και διευκολυντή της μάθησης. Ο αποτελεσματικός δάσκαλος Ιστορίας είναι αυτός που εμπνέει την περιέργεια, θέτει τις σωστές ερωτήσεις, παρέχει τα κατάλληλα εργαλεία, ενθαρρύνει τον διάλογο και δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον όπου οι μαθητές μπορούν να εξερευνούν, να αμφισβητούν και να μαθαίνουν.

Η αποτελεσματική διδασκαλία της Ιστορίας λοιπόν είναι μια δυναμική και πολυδιάστατη διαδικασία. Όταν ξεφεύγει από τα στενά όρια της απομνημόνευσης και αγκαλιάζει την ενεργητική μάθηση, την κριτική ανάλυση, τη σύνδεση με το παρόν και την ενσυναίσθηση, μετατρέπεται σε ένα ισχυρό εργαλείο για την κατανόηση του κόσμου και τη διαμόρφωση ενεργών, σκεπτόμενων πολιτών. Το να "ξαναζωντανέψουμε" το παρελθόν στην τάξη δεν είναι απλώς μια παιδαγωγική μέθοδος, είναι μια επένδυση στο μέλλον.

Τίποτα δεν Τελειώνει Μέχρι Την Τελευταία Προσπάθεια

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Έχουμε όλοι βρεθεί εκεί. Στεκόμαστε μπροστά σε ένα βουνό από προκλήσεις, νιώθοντας το βάρος της αβεβαιότητας και την αμφιβολία να μας τυλίγει σαν πυκνή ομίχλη. Μια φωνή μέσα μας ψιθυρίζει: "Μήπως να τα παρατήσω; Είναι πολύ δύσκολο." Και η αλήθεια είναι, πως κάποιες φορές, ο πειρασμός να εγκαταλείψουμε είναι σχεδόν αβάσταχτος.

Είτε πρόκειται για έναν επαγγελματικό στόχο, μια προσωπική φιλοδοξία, μια δύσκολη σχέση, ή ακόμα και την προσπάθεια να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, η απογοήτευση μπορεί να μας χτυπήσει την πόρτα με σφοδρότητα. Οι αποτυχίες, τα πισωγυρίσματα, οι δυσκολίες… Όλα αυτά μπορούν να θολώσουν το όραμά μας και να μας κάνουν να αμφισβητήσουμε την αξία της προσπάθειας.

Αλλά θέλω να σου πω κάτι, κάτι που ίσως έχεις ξεχάσει μέσα στη θύελλα: Τίποτα δεν τελειώνει μέχρι την τελευταία προσπάθεια.

Αυτή η φράση δεν είναι απλά ένα κλισέ. Είναι μια υπενθύμιση της εγγενούς δύναμης που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Είναι η φωνή της επιμονής, της αντοχής, της ακλόνητης πίστης στον εαυτό μας και στις δυνατότητές μας.

Πόσες φορές στην ιστορία άνθρωποι ξεπέρασαν απίστευτες δυσκολίες επειδή αρνήθηκαν να τα παρατήσουν; Πόσοι εφευρέτες, αθλητές, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, ακόμα και καθημερινοί άνθρωποι έγραψαν ιστορία επειδή δεν σταμάτησαν να προσπαθούν, ακόμα και όταν οι πιθανότητες ήταν εναντίον τους;

Η αλήθεια είναι πως η επιτυχία σπάνια έρχεται εύκολα. Συνήθως είναι το αποτέλεσμα αμέτρητων προσπαθειών, λαθών, μαθημάτων και αναπροσαρμογών. Είναι το αποτέλεσμα της ικανότητας να σηκωνόμαστε κάθε φορά που πέφτουμε, να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να συνεχίζουμε να προχωράμε.

Κάθε αποτυχία, κάθε εμπόδιο, είναι μια ευκαιρία για μάθηση και ανάπτυξη. Είναι μια ευκαιρία να δυναμώσουμε, να γίνουμε πιο εφευρετικοί, να ανακαλύψουμε νέες πτυχές του εαυτού μας. Μας διδάσκει την ανθεκτικότητα, την υπομονή και την αξία της προσπάθειας.

Γι' αυτό, την επόμενη φορά που θα βρεθείς αντιμέτωπος/η με μια πρόκληση, θυμήσου: Τίποτα δεν τελειώνει μέχρι την τελευταία προσπάθεια. Μην αφήσεις την απογοήτευση να σε νικήσει. Μην αφήσεις τον φόβο να σε παραλύσει. Συνέχισε να προσπαθείς, να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι.

Δεν ξέρεις ποτέ πότε θα έρθει η στιγμή της επιτυχίας. Ίσως είναι πιο κοντά απ' όσο νομίζεις. Και ακόμα κι αν τελικά δεν πετύχεις τον αρχικό σου στόχο, θα έχεις κερδίσει κάτι πολύ πιο πολύτιμο: την ικανοποίηση της γνώσης ότι έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό, ότι δεν τα παράτησες, ότι προσπάθησες μέχρι το τέλος. Και αυτό, από μόνο του, είναι μια νίκη.

Γιατί είναι σημαντικό να λέμε την αλήθεια

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 14/1/2023

Γιατί είναι σημαντικό να λέμε την αλήθεια

Θα ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο με μία φράση του Winston Churchill: "Δεν υπάρχει χειρότερη τακτική για έναν ηγέτη, από το να συντηρεί ψεύτικες ελπίδες, οι οποίες στο τέλος θα εξανεμιστούν". Όλοι και όλες γνωρίζουμε πως αργά ή γρήγορα η αλήθεια λάμπει και καλούμαστε όλοι να την αντιμετωπίσουμε. Είναι προτιμότερο λοιπόν να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι από την αρχή ή να διαπιστώνουμε με πικρία και απογοήτευση την πλάνη μας αργότερα;

Οι λόγοι για τους οποίους η αλήθεια πρέπει να κυριαρχεί στο είναι μας είναι πολλοί. Στο σημερινό άρθρο θα προσπαθήσουμε να σταχυολογήσουμε τους βασικότερους.

Το να είμαστε ειλικρινείς βοηθάει στο να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης. Σχέσεις δυνατές που θα κρατήσουν στον χρόνο. Δεν κρύβουμε κάτω από το χαλί όσα δεν θέλουν να ακούσουν οι υπόλοιποι. Ο ακροατής, η οικογένειά μας, οι συνάδελφοί μας, ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν. Η διπροσωπία και η υποκρισία, όταν αναδυθούν στην επιφάνεια, ραγίζουν το γυαλί δια παντός. Συστηθείτε λοιπόν με ειλικρίνεια στο κοντινό σας περιβάλλον και στο χώρο εργασίας σας. Μη φοβάστε να διαφωνήσετε, αλλά όταν το κάνετε, να το κάνετε εμπεριστατωμένα και με τρόπο που να μην προσβάλλει τους συνομιλητές σας. Μη χρησιμοποιείτε ψευδείς πληροφορίες ή επιχειρήματα για τα οποία δεν μπορείτε να είστε βέβαιοι. Είναι χειρότερο και θα εκτεθείτε όταν η αλήθεια σας χτυπήσει κατά πρόσωπο. Καλύτερα να είστε ειλικρινείς και να πείτε τη μαγική φράση που φοβόμαστε πολλές φορές να ξεστομίσουμε: "Αυτό δεν το γνωρίζω, θα το εξετάσω και θα σας απαντήσω σε μεταγενέστερο χρόνο".

Η επιλογή να ακολουθήσουμε τον δρόμο της αλήθειας δείχνει παρρησία εκ μέρους μας. Αναδεικνύει το εσωτερικό μας θάρρος και τη δύναμη της προσωπικότητάς μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που ζούμε μέσα σε μία πλάνη και νομίζουμε πως αποκρύπτοντας δύσκολες καταστάσεις και ανακοινώσεις κερδίζουμε χρόνο. Βραχυπρόθεσμα αυτό ισχύει. Μακροπρόθεσμα όμως η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς στερούμε ζωτικό χρόνο σε όσους είναι αναγκαίο να μάθουν την αλήθεια, ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στο σημείο αυτό μπορεί να αποτελέσει η ιατρική. Η καθυστέρηση της ανακοίνωσης μιας σοβαρής ασθένειας, μπορεί βραχυπρόθεσμα να είναι ανακουφιστική για τον ασθενή, μακροπρόθεσμα όμως θα έχει δυσμενέστερες συνέπειες, καθώς η κατάλληλη θεραπεία δε θα εκτελεστεί στην ώρα της.

Στη χώρα που ζούμε η έννοια της προσωπικής ευθύνης χάνεται μπροστά στη συλλογική. Αυτό είναι μία φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση, μας οδηγεί να αποποιηθούμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, αλλά μας εκθέτει ευρύτερα, όταν αυτό γίνει αντιληπτό από τον περίγυρό μας. Η λογοδοσία είναι μία λέξη που σπάνια ακούμε στον δημόσιο διάλογο, αλλά έχει εξέχουσα σημασία. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνουμε λάθη στη ζωή μας, ειδικά όταν διοικούμε μια επιχείρηση ή έχουμε κάποιες σημαντικές θέσεις ευθύνης σε πολιτικά πόστα ή άλλους οργανισμούς. Είναι εξόχως σημαντικό να αναγνωρίσουμε πότε το καράβι πηγαίνει προς τη λάθος κατεύθυνση και να υποβάλλουμε σε ελέγχους το σκεπτικό μας και τις πράξεις μας, κάνοντας τους συνεργάτες βοηθούς μας και οδηγούς μας προς τη σωστή κατεύθυνση. Για να συμβεί αυτό πρέπει να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, να φανερώσουμε όλα τα δεδομένα στο τραπέζι και, όταν χρειαστεί, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα ακόμα και αν αντιδρούν όσοι νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια, αλλά η πραγματικότητα δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Εν κατακλείδι, αν ήμασταν πιο ειλικρινείς και αντιμετωπίζαμε τους φόβους μας, η κοινωνία θα ήταν πιο δίκαιη και πιο αποτελεσματική. Οι σχέσεις μας πιο ειλικρινείς και με λιγότερα προβλήματα. Δεν μπορεί να υπάρξει η απόλυτη ειλικρίνεια, καθώς η ανθρώπινη φύση είναι αξεπέραστη. Το εχουμε νιώσει πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι, όταν το ένστικτό μας μας λέει, να αποκρύψουμε ή να καθυστερήσουμε την αλήθεια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως είμαστε άνθρωποι και η υπόστασή μας μπορεί να πάει κόντρα στα ένστικτά μας, σε αντίθεση με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Μιλήστε λοιπόν αληθινά και στο τέλος της ημέρας το μόνο που έχετε να αποκομίσετε, μετά από τις πρόσκαιρες δυσκολίες, θα είναι ψυχική γαλήνη, ηρεμία και εποικοδομητικές κοινωνικές σχέσεις.

Πώς να κάνετε το πρωινό στο σχολείο μια χαρούμενη υπόθεση

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Το σχολείο είναι ένας χώρος μάθησης και ανάπτυξης, αλλά για πολλά παιδιά το πρωινό ξύπνημα και η μετάβαση στο σχολείο μπορεί να είναι μια αγχωτική διαδικασία. Με λίγη προετοιμασία και θετική διάθεση, μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να ξεκινήσουν τη μέρα τους χαρούμενα και γεμάτα ενέργεια.



1. Η σημασία του ύπνου

Ένα καλό βραδινό ύπνο είναι απαραίτητο για να ξυπνήσουν τα παιδιά ξεκούραστα και έτοιμα για τη μέρα τους. Βεβαιωθείτε ότι έχουν ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου, ώστε να κοιμούνται αρκετές ώρες κάθε βράδυ.


2. Το χαλαρό πρωινό

Ξεκινήστε νωρίς: Δώστε στα παιδιά αρκετό χρόνο για να ξυπνήσουν, να ετοιμαστούν και να φάνε πρωινό χωρίς βιασύνη.

Θετική ατμόσφαιρα: Βάλτε χαρούμενη μουσική, φτιάξτε ένα νόστιμο και υγιεινό πρωινό και αποφύγετε τις έντονες συζητήσεις ή τα αρνητικά σχόλια.

Συμμετοχή: Ενθαρρύνετε τα παιδιά να συμμετέχουν στην προετοιμασία του πρωινού ή στο στρώσιμο του τραπεζιού.


3. Προετοιμασία από το προηγούμενο βράδυ

Ετοιμάστε τα ρούχα: Επιλέξτε τα ρούχα που θα φορέσουν τα παιδιά και ετοιμάστε την τσάντα τους από το προηγούμενο βράδυ.


Προγραμματισμός: Ελέγξτε το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και βεβαιωθείτε ότι έχουν όλα όσα χρειάζονται για τα μαθήματα ή τις εξωσχολικές δραστηριότητες.



4. Η διαδρομή προς το σχολείο

Θετικές συζητήσεις: Χρησιμοποιήστε τη διαδρομή προς το σχολείο για να μιλήσετε με τα παιδιά για τα ενδιαφέροντά τους, να ακούσετε τις σκέψεις τους και να τα ενθαρρύνετε.


Χαρούμενη μουσική: Βάλτε μουσική που τους αρέσει ή ακούστε ένα διασκεδαστικό podcast.


Θετική ενίσχυση: Ενθαρρύνετε τα παιδιά να σκέφτονται θετικά για τη μέρα που ξεκινά και να προσδοκούν τις ευχάριστες στιγμές που θα ζήσουν στο σχολείο.


5. Συνεργασία με το σχολείο

Επικοινωνία: Διατηρήστε ανοιχτή επικοινωνία με τους δασκάλους και ενημερωθείτε για το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες του σχολείου.


Συμμετοχή: Συμμετέχετε σε σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες για να δείξετε στα παιδιά ότι ενδιαφέρεστε για τη σχολική τους ζωή.



Επιπλέον συμβουλές:

Δημιουργήστε ένα θετικό και υποστηρικτικό περιβάλλον στο σπίτι.


Ενθαρρύνετε τα παιδιά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να μιλούν για τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν.


Βοηθήστε τα να αναπτύξουν θετικές κοινωνικές σχέσεις με τους συμμαθητές τους.


Ενισχύστε την αυτοπεποίθησή τους και τα βοηθήστε να θέτουν ρεαλιστικούς στόχους.

Με αυτές τις συμβουλές, μπορείτε να κάνετε το πρωινό ξύπνημα και τη μετάβαση στο σχολείο μια πιο ευχάριστη εμπειρία για τα παιδιά σας.

Εκείνος που δεν έχει υπερβολικές απαιτήσεις, πολλές φορές στο τέλος κερδίζει τα περισσότερα…

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Χρόνος ανάγνωσης: 1 λεπτό και 30 δευτερόλεπτα 

Εκείνος που δεν έχει υπερβολικές απαιτήσεις, πολλές φορές στο τέλος κερδίζει τα περισσότερα…

Η ζωή είναι ένα περίεργο μείγμα από συμπτώσεις, ικανότητες και συνδυασμούς πολλών άλλων παραγόντων. Οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι και να έχουμε μία θετική στάση απέναντι στην εξέλιξη των πραγμάτων, όπως τα αναμένουμε. Η μιζέρια, η συγκρουσιακή διάθεση και η τάση για απελπισία στο τέλος της ημέρας χάνουν, εκτός αν έχουμε τάσεις κατάθλιψης.

Το ζητούμενο βέβαια είναι να μην είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι και περιμένουμε πράγματα να συμβούν που ουσιαστικά οι πιθανότητές τους δεν είναι πολλές. Σε εκείνη την περίπτωση μπορεί αυτόματα να οδηγηθούμε σε μία κατάσταση απογοήτευσης και να εγκαταλείψουμε τη διάθεσή μας για νέες εξελίξεις στη ζωή μας προς τη θετική κατεύθυνση. Στη δουλειά μας, στις επενδύσεις, στο ψάρεμα, στις αθλητικές μας επιδόσεις και στον οικογενειακό μας βίο γενικότερα, οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξα συγκρατημένοι. Τονίζω και πάλι, αισιόδοξοι αλλά συγκρατημένοι!

Ακολουθώντας την παραπάνω στάση ζωής μπορούμε να προοδεύουμε συνεχώς και να κερδίζουμε τους στόχους μας χωρίς επιπλέον άγχος και πίεση. Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και φτάνουμε μέχρι εκεί που μπορούμε. Φυσικά συνεχίζοντας την προσπάθεια η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια επιτυχία άνευ προηγουμένου. Σε εκείνη την περίπτωση έχουμε κατορθώσει το απόλυτο. Όλοι και όλες όμως γνωρίζουμε πως αυτό είναι σπάνιο και οφείλουμε να είμαστε πειθαρχημένοι και λογικοί. Μπορεί να πιστεύουμε πως η Εθνική Ελλάδος έχει καλή ομάδα και θα κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου. Γνωρίζουμε όμως ότι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι ελάχιστες, όχι όμως ανύπαρκτες. Μπορούμε λοιπόν να έχουμε μία αισιόδοξη στάση για την πορεία της ομάδας, χωρίς όμως να είμαστε πεπεισμένοι για την πορεία της, γιατί τότε θα πονέσουμε πολύ. Εάν όμως συμβεί κάτι αντίστοιχο με το 2004, τότε πραγματικά η χαρά μας θα είναι απύθμενη και θα έχει προέλθει από μία διαδικασία που δεν θα έχει μέσα τα συστατικά της απογοήτευσης και του άγχους.

Η συμβουλή μου λοιπόν είναι απλή. Αγωνιστείτε, παλέψτε, προετοιμαστείτε κατάλληλα και αφήστε τα υπόλοιπα να έρθουν μόνα τους. Μην απογοητεύεστε, αλλά και μην πετάτε στα σύννεφα. Κρατήστε το τιμόνι σταθερά και ο προορισμός σας αργά ή γρήγορα θα φανεί μέσα στους πολλούς και διαφορετικούς δρόμους της ζωής…

Η Ημέρα της Γυναίκας: Μια Ημέρα για Σκέψη, Δράση και Ελπίδα

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Η 8η Μαρτίου, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν είναι απλώς μια ημέρα γιορτής. Είναι μια ημέρα μνήμης, αναστοχασμού και δράσης. Είναι μια υπενθύμιση των αγώνων που έχουν δοθεί, των κατακτήσεων που έχουν επιτευχθεί και, το κυριότερο, των ανισοτήτων που εξακολουθούν να υφίστανται.

Από τις εργάτριες της Νέας Υόρκης το 1908 που διαδήλωσαν για καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου, μέχρι το σύγχρονο κίνημα #MeToo και τις καθημερινές μάχες που δίνουν γυναίκες σε όλο τον κόσμο, η ιστορία της Ημέρας της Γυναίκας είναι γεμάτη με θάρρος, ανθεκτικότητα και αδιάκοπη προσπάθεια για ισότητα.

Η ισότητα των φύλων δεν είναι απλώς ένα γυναικείο ζήτημα. Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικής δικαιοσύνης και βιώσιμης ανάπτυξης. Μια κοινωνία που δεν αξιοποιεί το πλήρες δυναμικό του μισού πληθυσμού της είναι μια κοινωνία που αυτοπεριορίζεται.

Ποιες είναι όμως οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σήμερα; Η έμφυλη βία, η μισθολογική ανισότητα, η περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη, η υποεκπροσώπηση στην πολιτική και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, οι έμφυλες διακρίσεις και τα στερεότυπα είναι μερικά μόνο από τα εμπόδια που εξακολουθούν να ορθώνονται μπροστά τους.

Η Ημέρα της Γυναίκας είναι μια ευκαιρία να αναδείξουμε αυτές τις προκλήσεις, να τιμήσουμε τις γυναίκες που πρωτοπορούν και να ενισχύσουμε τη φωνή μας για αλλαγή. Δεν αρκεί να μιλάμε για ισότητα. Πρέπει να την επιδιώκουμε ενεργά, σε κάθε πτυχή της ζωής μας:

Στην οικογένεια: Ισότιμη κατανομή των οικιακών εργασιών και της φροντίδας των παιδιών.

Στην εργασία: Ίσες αμοιβές για ίση εργασία, ίσες ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης.

Στην πολιτική: Ενθάρρυνση της συμμετοχής των γυναικών στα κοινά και στήριξη γυναικών υποψηφίων.

Στην κοινωνία: Καταπολέμηση των έμφυλων στερεοτύπων και της σεξιστικής γλώσσας.

Η Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι απλώς μια ημέρα για να προσφέρουμε λουλούδια. Είναι μια ημέρα για να αναλάβουμε δράση. Είναι μια ημέρα για να θυμηθούμε ότι η ισότητα δεν είναι δώρο, αλλά δικαίωμα. Και είναι ένα δικαίωμα για το οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά, όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες.

Ας κάνουμε την 8η Μαρτίου αφετηρία για έναν κόσμο όπου κάθε γυναίκα θα μπορεί να ζει ελεύθερη, να ονειρεύεται χωρίς όρια και να αξιοποιεί πλήρως τις δυνατότητές της.

Μία επιτυχημένη διδασκαλία απαιτεί πείσμα, προετοιμασία και πολλές φορές προσωπική θυσία!

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ευβοϊκό τύπο στις 15/9/2023

Πολλές φορές στη ζωή μας συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι με μεγάλη ευκολία ασκούν κριτική στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού, χωρίς όμως να γνωρίζουν οι ίδιοι και οι ίδιες τι ακριβώς συμβαίνει.

Ειδικότερα στις μικρότερες ηλικίες που λείπει από τα παιδιά ένα σημαντικό κομμάτι της ωριμότητάς τους, οι συνιστώσες και οι απαιτήσεις για μία επιτυχημένη διδασκαλία αυξάνονται κατακόρυφα.

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν και ο έλεγχος πάει να χαθεί, ο εκπαιδευτικός-Δάσκαλος με δέλτα κεφαλαίο, είναι αναγκασμένος να επιμείνει στην πορεία του, να εξηγήσει πολλαπλές φορές και να λάβει όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα τον βοηθήσουν να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στα παιδιά. Ακόμα και όταν πάει να ελαττωθεί η υπομονή, με μεράκι και σκληρή δουλειά το καράβι τις περισσότερες φορές στρίβει προς τη σωστή κατεύθυνση. Μπροστά στις δυσκολίες το μυαλό των δασκάλων παίρνει χιλιάδες στροφές κάθε λεπτό, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απρόσμενες συνθήκες που προκύπτουν στην τάξη. Εφόσον ο-η εκπαιδευτικός δεν πεισμώσει και εγκαταλείψει την προσπάθεια, τότε νομοτελειακά μπαίνουμε σε μία αποτυχημένη τροχιά. Ευτυχώς αυτό αποτελεί την εξαίρεση στα σχολεία μας και όχι τον κανόνα.

Την ίδια στιγμή είτε μιλάμε για μικρές τάξεις ηλικιακά είτε μιλάμε για μεγάλες τάξεις απαιτείται χρόνος και προετοιμασία στο σπίτι που δεν συνυπολογίζεται από όσους και από όσες δεν ανήκουν στον χώρο της εκπαίδευσης. Απαιτείται χρόνος για το διόρθωμα που μπορεί άλλες φορές να είναι μικρότερος και άλλες φορές να ξεπερνάει και τις δύο ώρες. Απαιτείται σωστός προγραμματισμός της ύλης, ώστε να διδαχτούν και να επιτευχθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί στόχοι που προβλέπονται από το αναλυτικό πρόγραμμα. Η προετοιμασία, που με τα χρόνια η αλήθεια είναι γίνεται κάπως ευκολότερη, δεν παύει να απαιτεί πολύ προσωπικό χρόνο. Μπορεί να χτίζουμε το υλικό που θα χρησιμοποιούμε κατά καιρούς, όμως οφείλουμε και να το αναδιαμορφώνουμε ανάλογα με τα ποιοτικά μαθητικά χαρακτηριστικά της κάθε χρονιάς και ανάλογα με τις επιμέρους καταστάσεις που προκύπτουν, όπως για παράδειγμα η τηλεκπαίδευση. Χωρίς προετοιμασία, θα χρειαζόμασταν τη διπλάσια προσπάθεια για να πετύχουμε τα ίδια αποτελέσματα στη διδασκαλία μας.

Τέλος, οφείλουμε να θυμόμαστε πως οι εκπαιδευτικοί είναι άνθρωποι. Έχουν οικογένειες, έχουν πολλές φορές προσωπικές υποθέσεις και ζητήματα που μπορεί να τους απασχολούν και οφείλουν, όπως το κάνουν, να τα αφήνουν όλα αυτά εκτός και να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους μέσα στην τάξη για όση ώρα χρειαστεί. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μικρά παιδιά. Ο χρόνος που χάνεται χωρίς να μπορούμε να ασχοληθούμε πάντα μαζί τους πόσο αξίζει άραγε; Δεν υπάρχει τιμή και δεν μπορεί να κοστολογηθεί ακριβώς ο προσωπικός χρόνος και οι προσωπικές θυσίες που αφιερώνει και που κάνει ένας εκπαιδευτικός τόσο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας όσο και κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σας μιλήσει κάποιος υποτιμητικά για το επάγγελμα το εκπαιδευτικού, μπορείτε να του αναφέρετε επιγραμματικά κάποια από τα παραπάνω επιχειρήματα και να του δώσετε χρόνο να σκεφτεί και να αναθεωρήσει τις απόψεις του. Σε αντίθετη περίπτωση, μπορείτε να τον προσκαλέσετε να πάρει τη θέση σας για λίγο, σε ένα υποθετικό πάντα σενάριο, και μέσα από την ενσυναίσθηση να προσπαθήσει να κατανοήσει τα όσα προαναφέραμε.

Το ταξίδι της ανατροφής των παιδιών είναι μια μοναδική εμπειρία

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Το ταξίδι της ανατροφής των παιδιών είναι μοναδική εμπειρία που συνοδεύεται από την ευθύνη της ανατροφής τους και της στιγμής που θα ανοίξουν τα φτερά τους. Η σωστή ανάπτυξη των παιδιών περιλαμβάνει τη σωματική, συναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε τις βασικές πτυχές της σωστής ανάπτυξης των παιδιών και της παροχής όσων θα τους προσφέρουν μια υγιή και ικανοποιητική ζωή.

Η σωστή διατροφή είναι θεμελιώδης για την καλή σωματική ανάπτυξη του παιδιού. Μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή τους. Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να προσφέρουν μια ποικιλία τροφών, συμπεριλαμβανομένων των φρούτων, των λαχανικών, των δημητριακών ολικής αλέσεως, των ψαριών και των πρωτεϊνών. Επιπλέον, η τακτική άσκηση παίζει ζωτικό ρόλο στην οικοδόμηση γερών μυών και οστών, στη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας και στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Οι υπαίθριες δραστηριότητες, τα αθλήματα και το ενεργό παιχνίδι είναι εξαιρετικοί τρόποι για την προώθηση της σωματικής ευεξίας.

    Η συναισθηματική ανάπτυξη είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική ανάπτυξη. Η δημιουργία ενός περιβάλλοντος φροντίδας και υποστήριξης είναι ζωτικής σημασίας για τη συναισθηματική ευημερία ενός παιδιού. Ενθαρρύνετε την ανοιχτή επικοινωνία, εκφράστε αγάπη και στοργή και να είστε προσεκτικοί με το τι νιώθουν. Όφειλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους. Το γεγονός αυτό ενισχύει τη συναισθηματική νοημοσύνη, η οποία είναι βασικό συστατικό της σωστής αναάπτυξης και κοινωνικοποίησης ενός ατόμου.

    Η τόνωση του μυαλού ενός παιδιού από μικρή ηλικία είναι απαραίτητη για τη γνωστική ανάπτυξη. Όσο πιο πολλά πράγματα μαθαίνει τόσο ενισχύονται οι νευρώνες στον εγκέφαλό του. Η ανάγνωση βιβλίων, η ενασχόληση με εκπαιδευτικές δραστηριότητες και η παροχή ευκαιριών για δημιουργική έκφραση, όπως το σχέδιο και το ευφάνταστο παιχνίδι, συμβάλλουν στην πνευματική ανάπτυξη. Κατάλληλα για την ηλικία εκπαιδευτικά παιχνίδια μπορούν επίσης να ενισχύσουν τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και την κριτική σκέψη.

    Τα παιδιά μαθαίνουν πολύτιμες κοινωνικές δεξιότητες μέσω της αλληλεπίδρασης με τους συνομηλίκους τους και τους ενήλικες. Ενθαρρύνετε τις θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, διδάξτε τους την ενσυναίσθηση και αναδείξτε την καλή συμπεριφορά. Η οικοδόμηση υγιών σχέσεων βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες επικοινωνίας, επίλυσης συγκρούσεων και συνεργασίας, οι οποίες είναι παραπάνω από απαραίτητες για την κοινωνική τους ανάπτυξη.

    Η καθιέρωση ξεκάθαρων ορίων, τα οποία πρέπει να τηρούνται με συνέπεια,  είναι ζωτικής σημασίας για την αίσθηση ασφάλειας του παιδιού. Οι κανόνες πρέπει να ακολουθούν μια σταθερή δομή και να βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η ορθή τήρηση των ορίων και η εφαρμογή των συνεπειών είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς βοηθά τα παιδιά να μάθουν για την ευθύνη και τις συνέπειες στις πράξεις τους. Με αυτόν τον τρόπο τούς διδάσκουμε για την καλοσύνη, τον σεβασμό και την έννοια της ευθύνης, που τόσο πάσχει στη χώρα μας. 

    Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η ενίσχυση της ανεξαρτησίας γίνεται ζωτικής σημασίας. Δώστε τους κατάλληλες ευθύνες για την ηλικία τους και ευκαιρίες για τη λήψη αποφάσεων. Αυτό βοηθά στην οικοδόμηση αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και στην καλλιέργεια της αίσθησης αυτονομίας.

    Στον ψηφιακά συνδεδεμένο κόσμο μας, είναι σημαντικό να διαθέτουμε ποιοτικό χρόνο για προσωπικές αλληλεπιδράσεις. Περιορίστε τον χρόνο στις οθόνες και ενθαρρύνετε δραστηριότητες που προωθούν την αφοσίωση στον πραγματικό κόσμο, όπως οι κούνιες ή άλλου είδους δρατηριότητες για μεγάλα παιδιά. Οι οικογενειακές εξόδοι, οι στιγμές παιχνιδιών και ταινιών και τα κοινά γεύματα προσφέρουν ευκαιρίες για δέσιμο και δημιουργία αναμνήσεων που χαράσσονται για πάντα στο μυαλό.

Κλείνοντας, να σημειώσουμε πως η ενθάρρυνση της σωστής ανάπτυξης των παιδιών απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση που αντιμετωπίζει τις σωματικές, συναισθηματικές, κοινωνικές και γνωστικές τους ανάγκες. Ως γονείς και εκπαιδευτικοί, η δημιουργία ενός περιβάλλοντος σωστής ανατροφής, η ενστάλαξη ηθικών αξιών και η παροχή ευκαιριών για μάθηση και εξερεύνηση, θέτουν τα θεμέλια για να εξελιχθούν τα παιδιά σε καλά προσαρμοσμένα και με αυτοπεποίθηση ενεργά άτομα. Μέσω της αγάπης, της υποστήριξης και της καθοδήγησης, μπορούμε να διαμορφώσουμε τη μελλοντική γενιά για έναν πιο φωτεινό και αισιόδοξο κόσμο.

Το σύνδρομο του τσιτάχ στην εκπαίδευση ή αλλιώς όταν το δυναμικό ξεκίνημα γίνεται εμπόδιο

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Με το παρακάτω άρθρο κατοχυρώνω επιστημονικά τον ορισμό "Σύνδρομο του τσιτάχ στην εκπαίδευση". 💡

Το σύνδρομο του τσιτάχ στην εκπαίδευση ή αλλιώς όταν το δυναμικό ξεκίνημα γίνεται εμπόδιο

Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε ξεκινήσει δυναμικά και στη συνέχεια να κολλάτε και να παρουσιάζετε πτώση στην επιδόσή σας με ό,τι ασχολείστε; Αν ναι, σας έχω έναν ορισμό που σκέφτηκα σήμερα κατά τη διάρκεια του μαθήματος στην τάξη μου και θα ήθελα να τον κατοχυρώσω:

"Το σύνδρομο του τσιτάχ"

Τι είναι το σύνδρομο του τσιτάχ;

Ο όρος "σύνδρομο του τσιτάχ" μπορεί να χρησιμοποιθεί για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που σχετίζονται με ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα και την σταδιακή πτώση της επίδοσης των μαθητών-τριών στα μαθήματα ύστερα από ένα δυναμικό ξεκίνημα.

Οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να είναι πολλές και να ποικίλουν:

Αδυναμία συγκέντρωσης: Πολλές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να εστιάσουμε και να είμαστε συγκεντρωμένοι στο έργο μας για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς η υπερβολική κούραση και οι συνεχόμενες απαιτήσεις μπορεί να μας οδηγήσουν σε εξουθένωση. Επίσης, η αδυναμία συγκέντρωσης μπορεί να προέλθει και από άλλους παράγοντες εξωτερικούς που μπορεί να επηρεάσουν την επίδοση μαθητών και μαθητριών σε όλα τα επίπεδα.

Κακή οργάνωση: Η οργάνωση παίζει εξόχως σημαντικό ρόλο στην πορεία της εκπαιδευτικής επιτυχίας. Πολλές φορές ξεκινάμε δυνατά αλλά δίχως τη σωστή προετοιμασία και οργανωτικότητα δεν μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε αφού χανόμαστε μέσα στο πλήθος των πληροφοριών και συνεχώς αγωνιούμε και παλεύουμε να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας και τα πράγματά μας.

Αϋπνία: Μέσα στην εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας, οι οθόνες επηρεάζουν όλο και περισσότερο την εγκεφαλική λειτουργία των παιδιών με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να κοιμηθούν, αφού το τελευταίο πράγμα που βλέπουν είναι έντονες σκηνές και εναλλαγή χρωμάτων, η οποία επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου πριν αυτός μπει σε κατάσταση ύπνου και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπουμε το πρωί μαθητές κουρασμένους που χασμουριούνται συνεχώς και αργούν να μπουν σε κανονικούς ρυθμούς. Φυσικά αυτό μπορεί να ισχύει και για τους ενήλικες...

Υπερβολική κόπωση: Τα συμπτώματα που περιγράψαμε στην προηγούμενη κατηγορία βέβαια μπορεί να οφείλονται και σε υπερβολική κόπωση. Τα μικρά παιδιά πλέον παύουν να είναι μικρά πολύ γρήγορα, λόγω του διαδικτύου, αλλά και λόγω των υπερβολικών δραστηριοτήτων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προκαλείται κόπωση τόσο στα ίδια όσο και στους γονείς τους και μέσα σε ένα τεράστιο πλήθος υποχρεώσεων να προσπαθούν να ισορροπήσουν ιεραρχώντας προτεραιότητες. Στο τέλος, προσπαθώντας να τα καταφέρουν, δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους όπως πρέπει...

Το σύνδρομο του τσιτάχ μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή επίδοση των μαθητών-τριών.

Θα σταχυολογήσω σύντομα τις σηματικότερες:

- Δυσκολία στην απομνημόνευση και κατανόηση της νέας ύλης.

- Αδυναμία ολοκλήρωσης των εργασιών τους στον χρόνο που τους αναλογεί.

- Λάθη τα οποία βασίζονται σε απροσεξία και βιασύνη.

- Αυξημένο άγχος και ψυχοσωματικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι, στομαχικές διαταραχές και κόπωση.

Πώς μπορώ να αντιμετωπίσουμε το σύνδρομο του τσιτάχ;

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να διαχειριστείτε το σύνδρομο του τσιτάχ:

Διαχειριστείτε σωστά τον χρόνο σας. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα με το παιδί σας για να οργανώσετε τον χρόνο σας και να θέσετε ρεαλιστικούς στόχους. Κρεμάστε το στο ψυγείο και φροντίστε να τηρείται κατα 90%.

Χαλαρώστε! Όποτε βλέπετε πως η κόπωση κυριαρχεί, αφήστε τα παιδιά σας να ησυχάσουν λίγο. Ας μην πάνε μία μέρα στις δραστηριότητές τους, δεν πειράζει. Δείτε μαζί μια ταινία παίξτε ένα επιτραπέζιο, δώστε χρόνο στον εγκέφαλο να χαλαρώσει και να δημιουργήσει τις απαραίτητες συνάψεις που θα δεχτούν τις νέες γνώσεις. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουν και οι εκπαιδευτικοί βέβαια να έχουν ένα ισορροπημένο καθηκοντολόγιο, ώστε να μην υπερφορτώνονται οι μαθητές-τριες με υπερβολικές εργασίες στο απόγευμα στο σπίτι.

Αφήστε τα παιδιά να κοιμηθούν. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε για τα σωματικά και ψυχικά οφέλη του σωστού ύπνου. Ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά είναι πιο απαραίτητος από ποτέ...

Ακολουθήστε, όσο γίνεται, μια υγιεινή διατροφή που θα δίνει ενέργεια και θα βοηθά στη συγκέντωση στα μαθήματα ακόμη περισσότερο.

Μιλήστε με άλλους γονείς, αλλά κυρίως με τους δασκάλους-ες του παιδιού σας ή τον-την ψυχολόγο του σχολείου για να λάβετε την απαραίτητη υποστήριξη.

Συνοψίζοντας, νομίζω πως το "σύνδρομο του τσιτάχ" είναι ένα σύμπτωμα συμπεριφοράς το οποίο θα εντοπίζουμε όλο και πιο συχνά, όσο περνάνε τα χρόνια, καθώς οι μαθητές-τριες δε γνωρίζουν πλέον πώς είναι να βαριούνται, λόγω του διαδικτύου και τον πολλών δραστηριότητων. Δεν ξέρουν πώς είναι να νιώθει κανείς να μην έχει τι να κάνει... Αυτό αυτόματα θα οδηγεί κάποια στιγμή σε υπερκόπωση και σε πτώση της επίδοσης και απόδοσής τους. Εμείς, σαν γονείς και σαν εκπαιδευτικοί, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταθούμε δίπλα τους και να τους συμβουλέψουμε κατάλληλα, ώστε να κατανοήσουν ότι η μαθησιακή διαδικασία αλλά και ζωή είναι ένας μαραθώνιος και όχι ένας δρόμος εκατό μέτρων. Μη βιάζεστε λοιπόν να δείτε γρήγορα αποδόσεις και μην τα δίνετε όλα από την αρχή. Κρατήστε δυνάμεις για το τέλος και όλα θα πάνε σίγουρα καλύτερα από το αναμενόμενο...

Η πειθαρχία είναι η σπουδαιότερη αρετή για ένα καλύτερο μέλλον

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Πολλές φορές στη ζωή μας θα κληθούμε να κάνουμε σχέδια τα οποία απρόσμενες καταστάσεις μπορούν να ανατρέψουν ή να μας οδηγήσουν στο να τα ανατρέψουμε, χωρίς πολλές φορές να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Όταν ο άνθρωπος βάζει στόχους είναι αναγκαίο να τους ακολουθεί και να μένει προσηλωμένος στο σχέδιο που έχει σκεφτεί και υλοποιεί μέχρι να φανούν τα αποτελέσματα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Αν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, φυσικά και πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση. Αν τα αποτελέσματα είναι όμως θετικά, δεν υπάρχει λόγος εξωτερικοί παράγοντες να ανατρέψουν την πορεία του προς την εκπλήρωση της στοχοθεσίας του.

Πολλοί είναι οι παράγοντες που μπορούν να μας οδηγήσουν έξω από το πλάνο που ακολουθούμε στη ζωή μας για να επιτύχουμε τους οικογενειακούς, οικονομικούς και προσωπικούς μας γενικά στόχους. Εκεί πρέπει να φανεί η εσωτερική μας δύναμη και αντοχή, ώστε να μείνουμε προσηλωμένοι στην πορεία προς την επιτυχία. Ακόμα και αν κάτι μας τρομάξει και μας κάνει να αναθεωρήσουμε κάποιες πτυχές από το σχέδιο που έχουμε εκπονήσει, δεν υπάρχει κανένας λόγος να βγάλουμε το τρένο τελείως από τις ράγες εφόσον ταξιδεύει προς τον προορισμό του. Μπορεί να αυξήσουμε ή ένα μειώσουμε τις στάσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλάξουμε βεβιασμένα το σημείο τερματισμού.

Για ποιους λόγους μπορεί όμως κάποιος-α να λοξοδρομήσει; Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε πως παίζει ιδιαίτερο ρόλο η ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, η αντοχή του στις δύσκολες καταστάσεις, η οπτική του για τη ζωή, η απληστία, ο φόβος, η ανυπομονησία και γενικότερα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια μιας φορτισμένης περιόδου. Ένα βραχυπρόθεσμο χτύπημα, μπορεί να οδηγήσει σε μία μακροπρόθεσμη κατάρρευση. Πάντα υπάρχει χρόνος για να μπούμε ξανά στη σωστή πορεία. Πάντα υπάρχει χρόνος για να σκεφτούμε και να πάρουμε την απόφαση. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραιτηθούμε και να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά μένοντας ακίνητοι και ουσιαστικά κοκαλωμένοι στο λάθος μας.

Την επόμενη φορά που θα υπάρξει κάποιο λάθος και θα το αναγνωρίσετε, αντιδράστε αμέσως. Μην περιμένετε να μεγαλώσει και να υποστείτε περισσότερες ζημίες. Λάθη θα γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται μέχρι να αποχωρήσετε από αυτή τη ζωή. Το παρόν όμως είναι αυτό που χτίζει το μέλλον. Επανασχεδιάστε, επαναξιολογήστε, αλλά μην αλλάξετε το αρχικό σας πλάνο, εφόσον στο παρελθόν σάς έχει προσφέρει καλά αποτελέσματα και έχει όλες τις προϋποθέσεις για να σας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.

Ξεπερνώντας τα Μαθηματικά Εμπόδια: Ένας Οδηγός για Μαθησιακές Δυσκολίες και Υποστήριξη

Μιλτιάδης Κοτζιάμπασης (Π.Ε. 70)

Για καλύτερη θέαση, μπορείτε να γυρίσετε το κινητό οριζόντια. 

Τα μαθηματικά για κάποιους, είναι η γλώσσα του σύμπαντος, μια πηγή γοητείας και ατελείωτων δυνατοτήτων. Για άλλους, όμως, μπορεί να μοιάζουν με έναν αδιαπέραστο τοίχο, γεμάτο σύμβολα και κανόνες που προκαλούν σύγχυση και άγχος. Οι μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά, γνωστές και ως δυσαριθμησία, επηρεάζουν σημαντικό ποσοστό μαθητών-τριων, καθιστώντας την κατάκτηση βασικών αριθμητικών εννοιών και δεξιοτήτων μια πραγματική πρόκληση.

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε εσένα, τον γονέα, τον εκπαιδευτικό, τον ειδικό παιδαγωγό, που θέλεις να κατανοήσεις βαθύτερα τις μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά και να βρεις πρακτικούς τρόπους να υποστηρίξεις τους μαθητές σου.

Τι είναι η Δυσαριθμησία;

Η δυσαριθμησία δεν είναι απλώς "κακός στα μαθηματικά". Είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα του ατόμου να κατανοεί, να μαθαίνει και να χειρίζεται αριθμούς και μαθηματικές έννοιες. 

Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως:

Δυσκολία στην αναγνώριση και κατανόηση αριθμών: Μπορεί να μπερδεύουν το 6 με το 9, ή να δυσκολεύονται να καταλάβουν την ποσοτική σημασία ενός αριθμού.

Προβλήματα με βασικές αριθμητικές πράξεις: Δυσκολία στην πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση, ακόμα και με απλούς αριθμούς.

Αδυναμία εκτίμησης ποσοτήτων: Δυσκολία στο να συγκρίνουν ποσότητες, να εκτιμήσουν το μέγεθος ενός αντικειμένου ή το χρόνο που χρειάζεται για μια δραστηριότητα.

Προβλήματα με χωρικές σχέσεις: Δυσκολία στην κατανόηση εννοιών όπως αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω, μπροστά-πίσω, που είναι σημαντικές για τη γεωμετρία.

Δυσκολία στην επίλυση προβλημάτων: Δυσκολία στην εφαρμογή μαθηματικών εννοιών σε πραγματικές καταστάσεις, στην κατανόηση του προβλήματος και στην επιλογή της κατάλληλης στρατηγικής επίλυσης.

Άγχος και αρνητικά συναισθήματα: Η συσσωρευμένη αποτυχία μπορεί να οδηγήσει σε μαθηματικό άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αποφυγή των μαθηματικών.

Πώς Μπορούμε να Βοηθήσουμε;

Η κατανόηση των δυσκολιών είναι το πρώτο βήμα. Το επόμενο είναι η δράση! 

Ακολουθούν μερικές στρατηγικές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά:

Εξατομικευμένη Προσέγγιση: Κάθε μαθητής είναι μοναδικός. Η διδασκαλία πρέπει να προσαρμόζεται στις ατομικές ανάγκες και το μαθησιακό προφίλ του κάθε παιδιού. Αυτό σημαίνει να εντοπίζουμε τις συγκεκριμένες δυσκολίες και να δημιουργούμε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης.

Πολυαισθητηριακή Μάθηση: Χρησιμοποιήστε ποικίλα υλικά και δραστηριότητες που απευθύνονται σε όλες τις αισθήσεις (όραση, αφή, ακοή, κίνηση). Χρησιμοποιήστε χειροπιαστά αντικείμενα (π.χ., τουβλάκια, αριθμητήρια), οπτικά βοηθήματα (π.χ., εικόνες, διαγράμματα), ακουστικά ερεθίσματα (π.χ., τραγούδια, ρυθμικές ασκήσεις) και κινητικές δραστηριότητες (π.χ., παιχνίδια ρόλων).

Σπάσιμο των Εννοιών σε Μικρότερα Βήματα: Διαχωρίστε τις σύνθετες μαθηματικές έννοιες σε μικρότερα, πιο διαχειρίσιμα βήματα. Ξεκινήστε από τα βασικά και προχωρήστε σταδιακά σε πιο προχωρημένες έννοιες, εξασφαλίζοντας ότι το παιδί έχει κατακτήσει πλήρως κάθε βήμα πριν προχωρήσει στο επόμενο.

Χρήση Πραγματικών Παραδειγμάτων: Συνδέστε τις μαθηματικές έννοιες με την καθημερινή ζωή. Χρησιμοποιήστε παραδείγματα που είναι σχετικά με τα ενδιαφέροντα του παιδιού (π.χ., υπολογισμός των υλικών για μια συνταγή, μέτρηση των αποστάσεων σε ένα χάρτη).

Ενθάρρυνση και Θετική Ενίσχυση: Γιορτάστε κάθε μικρή πρόοδο! Η θετική ενίσχυση και η ενθάρρυνση είναι απαραίτητες για να διατηρηθεί η κινητοποίηση του παιδιού και να χτιστεί η αυτοπεποίθησή του.

Συνεργασία με Ειδικούς: Η συνεργασία με ειδικούς παιδαγωγούς, λογοθεραπευτές και ψυχολόγους μπορεί να προσφέρει πολύτιμη υποστήριξη και καθοδήγηση. Μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια!

Υπομονή και Κατανόηση: Η πρόοδος μπορεί να είναι αργή και να υπάρχουν πισωγυρίσματα. Η υπομονή, η κατανόηση και η σταθερή υποστήριξη είναι κρίσιμες για την επιτυχία.

Τεχνολογία: Χρησιμοποιήστε εκπαιδευτικά λογισμικά και εφαρμογές που προσφέρουν διαδραστικές ασκήσεις και παιχνίδια για την εξάσκηση των μαθηματικών δεξιοτήτων.

Μην ξεχνάτε: Η δυσαριθμησία δεν καθορίζει την αξία ή τις δυνατότητες ενός παιδιού. Με τη σωστή υποστήριξη, την κατανόηση και την εξατομικευμένη προσέγγιση, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια, να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. 

Το κλειδί είναι να πιστέψουμε σε αυτά και να τους παρέχουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να πετύχουν.